ก้อย: สังเวียน คนบนต้นไม้

วันเสาร์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2552

สังเวียน คนบนต้นไม้

สังเวียน ภิมโยยง

ใคร อาจจะมองว่า "บ้า" และ "ขวางโลก" ที่คนๆ หนึ่งมีความคิดและการกระทำไม่ปกติ อาศัยอยู่บน "ต้นไม้" แทนที่จะอยู่ "บ้าน" แต่นี่แหละที่ชายผู้นี้บอกว่า มันคือการเรียนรู้ และค้นหาความหมายของชีวิตของเขา..."สังเวียน ภิมโยยง"

"สังเวียน ภิมโยยง" ผู้ชายอายุราว 40 เศษ เป็นชาวอำเภอเกษตรสมบูรณ์ จังหวัดชัยภูมิ ที่บ้านของ "สังเวียน" ประกอบอาชีพเกษตรกร และมีความเป็นอยู่อย่างยากลำบาก "สังเวียน" เรียนหนังสือจบแค่ชั้นประถมเท่านั้น ก็ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อมาหางานทำ และในที่สุดก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯ ดินแดนศิวิไลซ์ของใครหลายๆ คน

ชีวิตของ "สังเวียน" ก็คงคล้ายๆ กับคนหาเช้ากินค่ำทั่วไป เริ่มต้นทำงานเป็นพนักงานขายเครื่องออกกำลังกายในห้างสรรพสินค้า ว่างๆ นึกครึ้มอกครึ้มใจก็แต่งเพลง ไปเล่นดนตรีเปิดหมวก ตามที่ต่างๆ ในเมืองหลวง ด้วยความที่ "สังเวียน" มีความฝันอย่างหนึ่งว่า อยากจะมีอัลบั้มเพลงเป็นของตัวเองสักครั้ง

สังเวียน ภิมโยยง

ใช้ ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงไม่นาน "สังเวียน" ก็เริ่มคิดว่า นี่ไม่ใช่วิถีชีวิตที่เขาอยากเป็น เขาสังเกตสิ่งรอบข้างที่เกิดขึ้น และเฝ้าถามตัวเองถึงการเกิดและการมีชีวิตอยู่ของตัวเอง และผู้คนในโลก จนในที่สุด "สังเวียน" เดินทางกลับบ้านเกิดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับสร้างความฉงนให้เกิดขึ้นมากมายกับชาวบ้าน

นั่นเพราะวิถีชีวิตของ "สังเวียน" ผิดปกติไปจากคนธรรมดาเดินดินอย่างเราๆ เขาทำงานเป็นช่างซ่อมจักรยาน แต่งหน้าแปลกๆ มาทำงาน โดย "สังเวียน" ให้เหตุผลว่า ทำเช่นนี้เพื่อให้ "หน้าหนา" ขึ้น จะได้ต่อสู้กับสังคมและใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้ ซึ่งก็ไม่มีใครเข้าใจความคิดของเขาเท่าไหร่นัก จนนานๆ เข้าก็กลายเป็นเรื่องปกติและชินชาของคนละแวกนั้น

สังเวียน ภิมโยยง

หลังจากเลิกงาน "สังเวียน" ก็กลับบ้านที่ไม่เหมือนคนอื่นๆ บ้านของ "สังเวียน" มีความสูงหลายเมตร ไม่มีบ้านเลขที่ ไม่มีบันได ไม่มีห้องนอน ไม่มีห้องน้ำเป็นสัดเป็นส่วน และที่สำคัญ...ต้องปีนขึ้นไป!! "ต้นไม้" นั่นเองคือบ้านของชายผู้นี้

เขา พักพิงอยู่บน "ต้นไม้" กับสมุด ปากกา และกีตาร์หนึ่งตัวสำหรับใช้แต่งเพลง วันดีคืนดี "สังเวียน" ก็หายหน้าไปจากบ้าน เดินทางปลีกวิเวกเข้าไปใน "ป่าช้า" บางครั้ง "สังเวียน" หายเข้าไปในป่าลึก นานกว่า 2-3 เดือน เพื่อหาสัจธรรมที่แท้จริง ซึ่ง "สังเวียน" บอกว่า นี่จะทำให้รู้จักตัวเองมากขึ้น หรือหากวันใดที่เขารู้สึกยึดติดหรือเหลิงตัวเอง "สังเวียน" ก็จะเดินออกไปหาที่นอนใหม่ตามท้องถนน เพื่อชะล้างจิตใจ และสัมผัสชีวิตที่แท้จริงว่า "มันก็มีอยู่แค่นั้นเอง"

สังเวียน ภิมโยยง

หลายๆ คนที่รู้จักเขา หรือแม้แต่เคยได้ยินกิตติศัพท์ ล้วนอดสงสัยไม่ได้ว่า "สังเวียน" เพี้ยน บ้า หรือประสาท หรือเปล่า ที่ใช้ชีวิตบนต้นไม้บ้าง เดินทางเข้าป่าลึกปลีกวิเวกบ้าง หรือทำตัวแปลกๆ ที่ไม่เหมือนคนทั่วไป แต่ "สังเวียน" รู้ดีว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เขาเพียงแค่พยายามหาทางหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์อย่างเราๆ ก็ปรารถนาเช่นเดียวกันนั่นเอง

และนี่คืออีกหนึ่งบุคคลที่มีอัตลักษณ์ในตัวเองอย่างชัดเจน แม้ "สังเวียน" จะถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ จากคนรอบข้าง หรือว่าเขาไม่ปกติ แต่นี่แหละคือ "ความสุข" บนพื้นฐานความพอเพียงที่ "สังเวียน ภิมโยยง" ปรารถนาอย่างแท้จริง

ขอขอบคุณข้อมูลจาก