ตั้ง ชื่อเรื่องแบบนี้หลายท่านอาจจะด่าผม เฮ้ยตั้งชื่อเรื่องแบบนี้ได้งัยนะ แต่ท่านชมภาพก่อนครับ
ว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ บ่ายวันหนึ่งขณะที่ผมขับมอไซค์เข้าไปส่งผู้โดยสารในซอยปรีดีพนมยงค์20
สถาน ที่มาหากินของผมนั่นเอง ขณะที่จอดและรับเงินจากผู้โดยสารพลันสายตาผมก็เหลือบไปเห็น
เจ้าสุนัข ตัวหนึ่งกำลังนั่งคล่อมกับรถมอเตอร์ไซค์ และไม่มีผู้คนเลย ผมทำหน้างงเล็กน้อย
เพราะไม่เคยเห็นและเฝ้ามองเจ้าสุนัขตัวนั้นอยู้ สักพัก ก็มีผู้ชายเดินออกมาและกำลังจะก้าวขึ้น
มอไซค์ผมเลยรีบแจ้น เข้าไปถามด้วยความสงสัย พี่ๆนี่เป็นกลยุทธการตลาดเหรอครับ ที่เอา
สุนัข มาส่งแก๊สด้วย พี่แกโบกไม้โบกมือ เปล่าๆๆๆ สุนัขตัวนี้เลี้ยงมันมาตั้งแต่ แบเบาะ เอ้า เอะ
ไม่ใช่ พี่แกบอกว่าเลี้ยงมันมาตั้งแต่เล็กๆมันเลยติดแก จะไปใหนมันก็ไปด้วย พอดีพี่แกมี
อาชีพเป็นคนรับส่งแก๊ส แล้วไม่รู้จะทำงัยเลยเอามันนั่งมอไซค์ไปด้วยตลอด
ไปๆมาๆมันเลยเรียน รู้วิธีการนั่งคล่อมรถมอไซค์เหมือนคนเปี๊ยบเลย
พี่แกรับส่งแก๊สอยู่ ที่ร้านแก๊สแห่งหนึ่งแถวๆสี่แยกคลองตันนี่เองครับ
อ้าวบริษัทผลิตหนัง ทั้งหลายอยากได้นักแสดงที่เป็นสุนัขแสนรู้ติดต่อได้ที่ร้านแก๊ส
ย่าน คลองตันได้เลยนะครับ
ขอบคุณครับ
และ แล้วเจ้าของก็ออกมาและผมก็ได้สัมภาษณ์พี่เค้าหน่อยหนึ่ง
แล้วพี่แกก็ ขอตัวไปส่งแก๊สต่อครับ ขอบคุณพี่เขาเจ้าของเรื่องครับ
ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
อารายเหรอ