เกาะติดปฏิบัติการ “ล่าพายุ”
สำหรับ คนธรรมดาทั่วไป การวิ่งเข้าหาพายุหมุนที่มีพลังในการทำลายล้างสูง ดูจะเป็นเรื่องเสียสติ และเหมือนเป็นการฆ่าตัวตาย
แต่สำหรับนักล่าพายุอย่าง นายจิม รีด ที่รอดตายอย่างหวุดหวิดมาสองครั้งสองครา กลับถือว่าการวิ่งเข้าหาพายุเป็นหน้าที่ ยิ่งพายุก่อตัวใกล้ๆ และมีขนาดใหญ่เท่าไหร่ยิ่งดี เพราะจะทำให้ภาพถ่ายของเขามีความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น
สัง เกตุการณ์พายุ “ทอร์นาโด” ทางทิศตะวันตกของรัฐแคนซัส เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2008
ตลอด 17 ปีที่ผ่านมา เขาออกตระเวนไล่ล่าพายุในกว่า 2,000 พื้นที่ทั่วสหรัฐอเมริกา เพื่อให้ได้ภาพพายุที่อันตรายและน่ากลัวที่สุด และได้รวบรวมเป็นหนังสือชื่อ ‘Storm Chaser: A Photographer’s Journey’
เขายืนยันว่าสิ่งที่ทำไม่ได้เป็นผลมาจาก ความใจกล้า บ้าบิ่น หรือต้องการเสี่ยงตาย เพราะทุกครั้งที่ทำงานจะต้องมีการศึกษา เตรียมตัวอย่างดี ทั้งยังต้องคอยประเมินสถานการณ์ตลอดเวลา
“แม้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นปรากฏการณ์ ธรรมชาติที่อาจก่อให้เกิดหายนะ แต่ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับพายุ สมองผมจะคิดแค่ว่าต้องใช้กล้องและเลนส์อะไร มีเวลามากพอที่จะใช้ขาตั้งไหม ต้องใช้ถุงทรายรึเปล่า และจะต้องเข้าใกล้พายุมากแค่ไหนเพื่อให้ภาพออกมาสมบูรณ์ ซึ่งทั้งหมดนี้มี เวลาให้ตัดสินใจแค่ไม่กี่วินาที”
น่าเสียดายที่นับตั้งแต่ปีหน้าเป็นต้นไป นักล่าพายุวัย 48 ปีจากเซาธ์ แคโรไลนา คนนี้จะออกไล่ล่าถ่ายภาพพายุน้อยลง โดยจะหันไปจัดนิทรรศการแสดงผลงานภาพถ่ายมากขึ้น
ปัจจุบัน ผลงานภาพถ่ายพายุของนายจิม รีด กำลังตั้งแสดงอยู่ที่ “Corcoran Gallery of Art” ในกรุงวอชิงตัน ดีซี
พายุ ฝนฟ้าคะนองยามพระอาทิตย์ตก ที่รัฐโอคลาโฮมา เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2002
พายุ “เฮอร์ริเคน” หอบคลื่นซัดถล่มรัฐเท็กซัส เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2008
ภาพ พายุ “ทอร์นาโด” จากพื้นที่เกษตรกรรม ในรัฐแคนซัส เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2008
นาย จิม รีด โชว์ลูกเห็บก้อนใหญ่ ที่เก็บได้ในรัฐแคนซัส
เบื้อง หลังการทำงาน
สุด ยอดอันตราย…พายุซูเปอร์เซลล์ (พายุฝนฟ้าคะนอง ที่ทำให้เกิดกระแสลมหมุน ต้นเหตุของการเกิดซูเปอร์ทอร์นาโด) ยามพระอาทิตย์ตกที่รัฐแคนซัส
พายุ ทอร์นาโดลูกยักษ์ในรัฐแคนซัส อยู่ห่างจากรถคันที่เห็นในภาพไม่ถึง 500 ฟุต
พายุ ฝนฟ้าคะนอง เหนือท้องฟ้าที่รัฐไวโอมิ่ง เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2003
พายุ ซูเปอร์เซลล์ บนท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ตก ที่รัฐโอคลาโฮมา เมื่อวันที่ 30 มีนาคม 2008
เฮอร์ ริเคนกุสตาฟ ขณะกำลังเคลื่อนตัวเข้าถล่มเมืองนิวออร์ลีนส์ ในรัฐหลุยเซียน่า เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม 2008
ซูเปอร์ เซลล์ เคลื่อนตัวเข้าถล่มรัฐแคนซัส เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2004
ฟ้า ผ่าใต้ซูเปอร์เซลล์ ที่รัฐแคนซัส
วินาที ยื้อชีวิตของนายไมค์ ทีมงานช่างภาพ ที่พยายามยึดป้ายจราจรเอาไว้ ระหว่างพายุเฮอร์ริเคน “แคทรีนา” * บุกเข้าถล่มมลรัฐมิสซิสซิปปี
* พายุเฮอร์ริเคน “แคทรีนา” ถือเป็นพายุที่รุนแรงและสร้างความเสียหายมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐ อเมริกา โดยมีระดับความรุนแรงอยู่ในประเภทที่ 5 (ตามมาตราของ Saffir-Simpson Hurricane Scale) ซึ่งถือว่ารุนแรงที่สุด พายุดังกล่าวทำให้คนประมาณห้าล้านคนไม่มีไฟฟ้าใช้ และก่อให้เกิดพื้นที่ความเสียหายทั้งสิ้นประมาณ 90,000 ตารางไมล์ (233,000 ตารางกิโลเมตร) ซึ่งกว้างเกือบเท่าเกาะบริเตนใหญ่ทั้งเกาะ – วิกิพีเดีย
ผล งานการทำลายล้างของพายุทอร์นาโด ที่บุกเข้าถล่มรัฐแคนซัส เป็นเหตุให้หน่วยงานราชการ และบ้านเรือนประชาชนได้รับความเสียหายยับเยิน
ท่านที่สนใจปฏิบัติการไล่ล่าพายุของ นายจิม รีด สามารถติดตามผลงานของเขาได้ ที่นี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
อารายเหรอ