นิทานกระต่ายกับเต่า......เวอชั่นใหม่

นิทานกระต่ายกับเต่า......เวอชั่นใหม่



กาลครั้งหนึ่ง เจ้าเต่ากับกระต่ายเถียงกันว่าใครเร็วกว่ากัน

ทั้งคู่จึงตกลงที่จะวิ่งแข่งก็มีการกำหนดเส้นทางวิ่งแล้วก็เริ่มการแข่งขัน

เจ้ากระต่ายนำโด่งมาไกลก็เลยชะล่าใจคิดว่าพักผ่อนใต้ต้นไม้


ซักกะแป๊บนึงก่อนค่อยแข่งต่อก็คงดี

ไปๆมาๆก็ง่วงสิ ตื่นมาอีกทีเจ้าเต่าก็คว้าแชมป์ไปแล้ว

นิทานตอนนี้สอนให้รู้ว่า ช้าๆแต่มั่นคงสามารถเอาชนะได้(เหมือนกัน)

นี่เป็นเวอร์ชั่นเดะๆที่เราคุ้นหูกัน

ไม่นานมานี้มีคนเล่าเวอร์ชั่นใหม่ที่น่าสนใจให้ฟัง






ต่อเลยนะ....

เจ้ากระต่ายสันหลังยาวก็รมณ์บ่จอยตามระเบียบที่แพ้ มันจึงค้นหาจุดอ่อนของตนเอง

มันก็พบว่าความมั่นใจในตัวเองเกินไปบวกกับความขี้เกียจของมันนั่นแหละที่ทำให้แพ้


ถ้ามันไม่เผลอหลับซะอย่าง เต่าหน้าไหนจะเอาชนะมันได้ มันจึงขอแก้ตัวใหม่อีกครั้ง

"เฮ้ย..เมื่อกี๊ฟลุ้คอ๊ะป่าว แน่จริง..ใหม่เด่ะ" เจ้าเต่าก็ตกลง

ย่อมได้ไอ้น้อง"....

แน่นอนว่าครั้งนี้ เจ้าเต่าโดนทิ้งไม่เห็นฝุ่น กระต่ายชนะขาดลอย



เราได้ข้อคิดอะไรล่ะ...

ต่อให้ช้าแต่ชัวร์ ยังไงก็แพ้เร็วและสม่ำเสมอ

ถ้าเราเปรียบเทียบคนสองคนในองค์กรของเรา คนนึงช้าจริง

ทำอะไรมีระบบระเบียบแบบแผน แต่ทำอะไรๆไม่เคยพลาด

ไว้ใจได้แน่นอนในผลงานของเขา

เทียบกับอีกคนนึงที่เร็วและก็พอไว้ใจได้ในสิ่งที่เขาทำ

คนที่เร็วกว่ามักจะประสบความสำเร็จมีความเจริญก้าวหน้าในองค์กรนั้นๆมากกว่า








(ซิกแซ็กไม่เป็นอะไรลัดได้ เร็วได้ก็ไม่กล้าเสี่ยงไม่กล้าทำ ผลงานก็เลยน้อยมั้ง)

ไอ้ช้าแต่ชัวร์น่ะมันก็ดีอยู่หรอก แต่ให้เร็วและพอใช้ได้นี่ดีกว่า....



เรื่องยังไม่จบแค่นี้

คราวนี้ถึงทีเจ้าเต่ามาหาจุดบกพร่องของตัวเองบ้าง และมันก็พบว่า

เป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะชนะกระต่ายในเส้นทางการวิ่งแบบที่เป็นอยู่นี้

มันก็คิดอยู่ซักครู่หนึ่งก็ไปท้ากระต่ายแข่งใหม่แต่ขอเปลี่ยนเส้นทางวิ่งซะหน่อย

เจ้ากระต่ายก็ว่าย่อมได้อยู่แล้วเพ่ พอการแข่งเริ่มปุ๊บเจ้ากระต่ายก็ใส่เกียร์ห้อออกไป


เต็มสปีดเลยจนกระทั่งไปถึงระหว่างทาง


"เฮ้ย!!!..เวรกรรม ต้องข้ามแม่น้ำ ทำไงล่ะตู..."

เส้นชัยอยู่ไม่ห่างจากฝั่งตรงข้ามเท่าไหร่เลย


เจ้ากระต่ายมัวแต่เง็งว่าจะทำไงดีจนเจ้าเต่าคืบคลานมาทันแล้ว


ก็จ๋อมลงน้ำว่ายข้ามฝั่งไปเข้าเส้นชัย








นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....


พิจารณาจุดแข็งของตนให้ดีแล้วพยายามเปลี่ยนสนาม


การแข่งขันให้ตนเองได้เปรียบมากที่สุด


ย้างงง ยังไม่พอ มีต่อ....


ด้วยน้ำใจนักกีฬา ครั้งนี้เจ้าเต่ากับกระต่ายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว

ต่างคนต่างมาระดมสมองคิดด้วยกัน หากทั้งสองร่วมมือกัน

การแข่งแบบเมื่อครั้งล่าสุดจะช่วยให้ทำเวลาได้ดีขึ้น

ดังนั้น พวกมันจึงคิดจะแข่งอีกครั้ง แต่แข่งคราวนี้เป็นแบบทีมเวิร์ค

เริ่มต้นเจ้ากระต่ายก็แบกเต่าวิ่งไปด้วยความเร็วสูง จนถึงริมแม่น้ำ

เจ้าเต่าก็ให้กระต่ายขี่หลังว่ายข้ามไป

พอข้ามฝั่งเจ้ากระต่ายก็แบกเจ้าเต่าวิ่งต่อจนเข้าเส้นชัยด้วยกัน

ผลการแข่งครั้งนี้สร้างความพึงพอใจให้กับทั้งสองฝ่าย(ตัว)

มากกว่าการแข่งครั้งก่อน ๆ หน้านี้







นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....

การมีจุดแข็งและความสามารถโดดเด่นเฉพาะตัวเป็นสิ่งที่ดี

แต่หากไม่รู้จักทำงานร่วมกับผู้อื่น

ยังไงก็ไปไม่รอด เพราะมันจะมีบางสถานการณ์ที่เราเจ๋งคนอื่นเจ๊ง

ในขณะที่บางสถานการณ์เราเจ๊งแต่คนอื่นเจ๋ง

ทีมเวิร์คสำคัญตรงที่การกำหนดผู้นำให้เหมาะกับสถานการณ์

ให้ผู้ที่มีความถนัดกับสถานการณ์นั้นๆเป็นผู้นำกลุ่มในแต่ละช่วงสถานการณ์

ที่เหมาะกับความสามารถของเขา นอกจากนี้เรายังได้บทเรียนอีกอย่างหนึ่งด้วยว่า

ไม่ว่าเต่าหรือกระต่ายไม่มีใครที่คิดเลิกล้มหรือท้อแท้หลังจากความความล้มเหลว

ได้เกิดขึ้นกระต่ายแก้ไขจุดบกพร่องของตนเองโดยการทำงานที่หนักขึ้น

และเพิ่มความมุมานะในงานของตนเองหลังจากพบความล้มเหลว

ส่วนเต่าได้ปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ของตนใหม่ เพราะตัวมันเองได้ทำงานหนักที่สุด


เท่าที่มันจะสามารถทำได้แล้ว ในชีวิต

เมื่อเราพบกับปัญหาหรือความล้มเหลว

บางครั้งเราก็ควรจะทำงานให้หนักขึ้นและมีความเอาใจใส่ในงานมากกว่าเดิม

บางครั้งก็ควรเปลี่ยนแผนการทำงานและทดลองในสิ่งใหม่ๆที่แตกต่างออกไป

และในบางครั้งก็จำเป็นต้องทำทั้งสองอย่างเลย

นอกจากนั้น กระต่ายกับเต่าก็ได้บทเรียนที่สำคัญอีกอย่างคือ

เมื่อเราหยุดการแข่งขันกับตัวบุคคล

แล้วหันมาแข่งขันกับสถานการณ์แทน พวกมันจะทำงานได้ดีขึ้นมาก

โดยสรุป นิทานกระเต่า เอ๊ย กระต่ายกับเต่าสอนเราในหลายๆอย่าง

ความรวดเร็วเสมอต้นเสมอปลายชนะความอืดอาดแต่แน่นอนเสมอ

เลือกทำงานให้เหมาะกับความสามารถพิเศษของตน

การทำงานเป็นทีมชนะคนที่เจ๋งแต่ลุยเดี่ยว

อย่ารีบยอมแพ้เมื่อพบกับความล้มเหลว

และท้ายสุดคือ ............

จงแข่งกับสถานการณ์ ไม่ใช่ตัวบุคคล



ขอบคุณมากนะคะ...เจ้าของนิทานอันล้ำยุคนี้