หนูชื่อหลินปิง
เป็นลูกแม่หลินฮุ่ย
คุณๆอาจจะสงสัยว่า วันๆนึง หนูอยู่ที่นี่ต้องทำอะไรบ้าง
นอกจาก...นอน...
นอน...
แล้วก็นอน...
แหม...หนูก็ไม่ได้ขี้เกียจขนาดน้าน...ไม่เชื่อเดี๋ยวปั๊ดหวดด้วยคมแฝกซะนี่!!
แม่ฮุ่ยสอนหนูว่า หนูเป็นผู้หญิง ต้องรู้จักทำงานบ้านงานเรือนไว้บ้าง
เช่น ถูบ้าน...
ถูๆๆๆๆให้สะอาดทุกซอกทุกมุม
หนูช้ำมาก...กระซิกๆ
แล้วก็ซักผ้า
หนูซักเก่งนะ
นอกจากนี้ แม่ฮุ่ยยังบอกอีกว่า
แม่ฮุ่ยและลูกปิงถึงเป็นชาวจีน แต่ก็อยู่เมืองไทย
หนูต้องช่วยหารายได้ให้เขา เพราะเขาเลี้ยงดูเราอย่างดี
เช่นการผลิตตะเกียบส่งไปขายที่จีน จีนได้ตะเกียบ ไทยได้เงิน win-win
แต่ไม้ที่แม่ฮุ่ยเอาไปทำตะเกียบนั่นมันคมแฝกหนู~~~~
แต่หนูก็ยังเป็นเป็นเด็กนะ ให้ทำงานทั้งวัน หนูก็เบื่อๆแหละ
มันต้องมีเล่นบ้าง
แต่เล่นในบ้านนานๆ มันก็เบื่อๆนะ หนูอยากออกไปดูโลกภายนอกบ้าง
หนูก็เลยพยายาม...แหกคุก!!
ครั้งแรกๆหนูทำไม่สำเร็จหรอก โดนพี่เลี้ยงจับได้ ก็เลยโดนส่งกลับเข้ามา
แต่หนูก็ไม่ยอมนะ แม่ฮุยบางทีก็ใจดี ร่วมมือกับหนู ช่วยดูต้นทางให้
ตอนแรกหนูก็ดีใจนะ ข้างนอกนี่ของเล่นเยอะกว่าข้างในอีก
แต่หนูก็พบว่าโลกภายนอกมันโหดร้ายจริงๆ T^T
หนูตกลงมาคราวนั้น หนูเจ็บมาก ต้องไปหาหมอ
หมอบอกหนูว่า ต้องฉีดยานะ แต่หนูกลัวเข็มมาก ก็เลยจะหนี แต่ว่า...T^T
หนูเลยเข็ดแล้ว กับโลกภายนอก กลับเข้าบ้านดีกว่า T^T
แต่ว่า...ก้นหนูติดกรงงงงงงง T^T
หนูดิ้นรนอยู่ตั้งนานแน่ะ
พอหนูกลับมา แม่ฮุ่ยก็ถามว่า เป็นยังไงล่ะ ซนดีนัก
แม่ฮุ่ยก็เลย...ถีบ...สั่งสอนหนูไปอีกที T^T
คืนนั้น แม่ฮุ่ยก็สั่งสอนหนู บอกให้หนูเป็นเด็กเรียบร้อย
ทำตัวให้สมเป็นกุลสตรีแบบแม่...-_-"
หนูนอนทบทวนคำสั่งสอนของแม่ฮุ่ยอยู่นาน...
แล้วหนูก็เลยต้องทำตามแม่...
ถึงหนูจะดื้อ จะซนไปบ้าง แต่หนูก็รักแม่นะ 
แล้วยังไงมาเจอหนูปิงกับแม่ฮุ่ยได้ที่เชียงใหม่นะคะ บ๊ายบายค่า
Zzz...
น่ารักดีเนาะ ^ ^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
อารายเหรอ