OO..... เพราะเราเข้าใจ....OO
มีนิทานอยู่เรื่องหนึ่งอยากจะเล่าให้ฟัง(ลองอ่านให้จบนะคะ)
ไก่ กระต่าย เป็ด และหมูเป็นเพื่อนกัน ด้วยระยะเวลาที่ยาวนานทั้งสี่เริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ไก่...ขยัน อดทน ตื่นแต่เช้าหาอาหารมาให้ทั้งตัวเองและเพื่อน
กระต่าย...น่ารักสุภาพ พูดจาอ่อนหวาน เป็นที่รักและเอ็นดูของทุก ๆ ตัว
เป็ด...โผงผาง ใจร้อน เสียงดัง พูดจาตรง ๆ
หมู...ขี้เกียจ พูดจากระโชกโฮกฮากไม่สะอาดแต่รักเพื่อนเป็นที่หนึ่ง
สามารถ ทำอะไรเพื่อเพื่อนได้เสมอ
ด้วยการเดินทางที่ต้องผ่านปัญหา และอุปสรรคมากมายทั้งสี่จึงสนิท
และรักกันมากทุกตัวล้วนมีความสำคัญให้แต่ละตัวซึ่งกันและกัน
วันหนึ่งทั้งสี่ตัวต้องเดิน ทางผ่านโคลนสกปรกเหม็น และมีแต่เชื้อโรค
ทั้งสี่ตัวไม่มีทาง เลือกอื่นจำเป็นที่จะต้องเดินผ่านบ่อโคลนนี้
หากจะเดินกันไปทีละตัวแต่ละตัวต้องสกปรก และป่วยด้วยเชื้อโรคนั้นแน่นอน
หมูจึงรับอาสา ที่จะให้เพื่อนขี่หลังเพื่อเดินข้ามไป
กระต่ายจึงพูดขึ้นว่า "ใช่แล้วมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องเพราะหมูตัวโตและแข็งแรง"
หมูได้ยินเช่นนั้นจึงดีใจและภูมิใจ
เป็ดเลยพูดขึ้น ว่า "และหมูก็ชอบเล่นโคลนสกปรกอยู่แล้วนี่หว่าก๊ากกกก"
หมูเองได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะต่อกัน
กระต่ายเลยพูดขึ้นว่า "ไปว่าหมูอย่างนั้นได้ยังไงเดี๋ยวหมูก็เสียใจหรอก"
หมู : "ไม่เป็นไร หรอกฉันรับได้ เพราะถึงยังไงเราก็เพื่อนสนิทกันพูดมาแบบนี้ ฉันไม่ถือหรอก"
เป็ด :"ใช่แล้ว เราสนิทและรักกันมากและรู้ใจกันเรื่องแค่นี้พูดกันเล่น ๆ แค่นั้นเอง"
ไก่ : "งั้นเราเดิน ทางกันต่อเถอะเดี๋ยวจะมืดซะก่อน"
ทั้งสามจึงขึ้นหลังหมูแล้วเดินไป ในระหว่างที่อยู่ในโคลน
เป็ดมองไปเห็นไส้เดือนจึงใช้ปากคุ้ยโคลนเพื่อที่จะกินไส้เดือนใน
ระหว่างที่คุ้ยโคลนโคลนเกิดกระเด็นไปโดนกระต่าย กระต่ายเลยสกปรกไปด้วย
กระต่าย : "เป็ดระวังหน่อยสิ โคลนมันกระเด็นมาโดนฉันนะ"
เป็ด : "อะไรกัน แค่นี้เองเดี๋ยวผ่านบ่อโคลนไปค่อยทำความสะอาดก็ได้นี่"
กระต่าย : "แต่มันไม่เหมือนเดิมเพราะขนขาว ๆ ของฉันมันก็คงเป็นรอยเปื้อนอยู่ดี"
ไก่ : "เอาน่า หยุดได้แล้วนิดเดียวเองนะกระต่าย เป็ดเองก็ไม่ได้ตั้งใจดูหมูซิเค้าเปื้อนทั้ง
ตัวแถมต้องแบกเราอีกเค้ายังไม่บ่นซักคำ"
กระต่ายด้วยความ เคืองนิด ๆจึงพูดออกมาโดยไม่ทันคิดว่า "ก็หมูสกปรกนี่
ไม่เหมือนฉันฉันต้องสะอาดสกปรกไม่ได้"
หมูเองได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เหตุใดเพื่อนถึงพูด กับเขาเช่นนั้นหมูก็ร้องไห้
ไก่จึงพูดขึ้นว่า "แล้วนี่คือสิ่งที่หมูต้อง ได้รับเหรอกับการที่เค้าเป็นหมูมีนิสัยเป็นหมู
เค้า ต้องได้รับแต่สิ่งสกปรกเท่านั้นเหรอแล้วการที่เป็ดกินอะไรแล้วต้อง คุ้ย แล้วไก่อย่าง
ฉันต้องเขี่ยอย่างนี้มันเป็นพื้นฐาน นิสัยที่ติดตัวเรามาตลอดนะเราเลือกได้เหรอ"
ไก่ : "ความแตกต่างของแต่ละตัว ไม่เหมือนกันเราเป็นเพื่อนกันต้องเข้าใจกัน
และเปิดใจรับสิ่งที่ไม่สวยงามและสิ่งที่สวยงามซึ่งกันและกันสิไม่มีใครที่สวยงาม
ได้ตลอดเวลานะ"
เป็ดจึงพูดขึ้นว่า "ฉันก็คิดว่า เราสนิทและรักกันมากเชื่อใจกันรับรู้ในสิ่งที่แต่ละตัวเป็น
แล้วฉันไม่ทันนึก ว่าเธอรับฉันแบบนี้ไม่ได้ฉันขอโทษนะ"
กระต่ายได้ ยินเช่นนั้นจึงพูดขึ้นว่า"จริงสินะ เราเป็นเพื่อนกันแถมเป็นเพื่อนรักกันด้วย
ทำไมฉันถึง ไม่เข้าใจนะว่าเราทั้งสี่แตกต่างกันแต่เรายังสามารถผ่านอุปสรรคต่าง ๆ
มาด้วยกันได้ขนาดนี้ แล้วแต่ละตัวเราก็ไม่เหมือนกันเลย"
"ฉันขอโทษนะที่ฉันเป็นอย่างนี้"
หมูกล่าวขึ้นว่า "ไม่เป็นไรหรอกกระต่ายฉันก็เข้าใจ ว่าเธอน่ารัก สะอาด
และจิตใจอ่อนไหวเธอก็ไม่เหมือนกับฉันบางครั้งฉันก็พูดอะไรหรือทำอะไรที่กระโชกโฮกฮากไป
บางครั้งเธออาจจะรับไม่ได้แต่ฉันคิดว่าด้วยความที่เราเป็นเพื่อน รักกันเธอคงจะรับฉันได้ซักวันหนึ่ง"
กระต่าย : "ฉันเองก็ขอ โทษด้วยที่ฉันอ่อนไหวเกินไปแบบนี้ ฉันก็หวังว่าสักวันหนึ่งเราแต่ละตัว
ที่แตกต่างกันคงเข้ากันได้และยอมรับใน สิ่งที่แตกต่างกันของแต่ละตัวได้"
ไก่: จึงพูดขึ้น บ้างว่า "เอาล่ะ แต่ละตัวก็เข้าใจกันแล้วนะด้วยความแตกต่างของแต่ละตัว
และด้วยความที่เรารักและสนิทกันและก็ รู้จักกันมานานบางครั้งจึงทำอะไรโดยไม่ทันคิดแต่
ทำให้อีกคนรู้สึกไม่ดีฉันคิดว่าคง ไม่ได้ตั้งใจและเผลอทำอะไรไปก็เท่านั้น"
เป็ด : "เราเข้าใจกันดีแล้วนะงั้นเราเป็นเพื่อนที่รักและสนิทกันมาก ขึ้นนะ
เพราะเราก็รับในสิ่งที่แตกต่างของแต่ละตัวได้แล้ว"
หมู : "ใช่แล้ว งั้นเราทั้งสี่ มาร่วมกันและตั้งใจที่จะเดินไปข้างหน้าพร้อม ๆกัน
และเดิน เคียงข้างกันอย่างนี้ตลอดไปนะ"
หมู เป็ด ไก่ กระต่าย : "ไชโยเราเป็นเพื่อน รักกัน" แล้วทั้งสี่ก็เดินไปด้วยกันอยู่เคียงข้างกันไปตลอดเส้นทาง เดินแห่งนั้น......
จาก นิทานเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่าด้วยความแตกต่างของแต่ละตัวอาจจะทำให้
เกิดความไม่เข้าใจและไม่พอใจในอีกฝ่ายและบางครั้ง ด้วยความที่ทั้งสี่สนิทกันมาก
การกระทำบางอย่างที่แสดงออก ไป จึงไม่ทันคิดว่าอาจจะไปทำร้ายความรู้สึกหรือทำให้ใค
รอีกคนไม่เข้าใจ แต่ด้วยความที่ทั้งสี่คือเพื่อนรักเพื่อนสนิทเพื่อนที่ รู้จักรู้ใจกันมานาน
จึงทำ ให้ทั้งสี่กลับมาเป็นเพื่อนรักและเพื่อนสนิทกันได้อย่างเดิม
คำว่าเพื่อนรักของคุณคุณให้ความหมายและความสำคัญของคนที่คุณให้เค้าเป็นเพื่อน
ได้แค่ไหนคำตอบอยู่ที่ ตัวคุณเองบางครั้งคุณอาจจะได้รับใน
สิ่งที่คุณไม่คาดคิดมาก่อนว่าเพื่อนสนิทจะทำอย่างนี้กับคุณแต่หากมองย้อน
กลับไปคุณเองก็อาจจะทำอะไรที่ไม่คาดคิดกับเพื่อนของคุณได้เช่นกัน
กลับมามองอีกทีว่าคุณให้ความหมายกับเพื่อนของคุณมากแค่ไหน
เพื่อนที่มีแต่สิ่งที่ดีให้แก่กัน แค่นั้นเหรอ
เพื่อนที่จะยิ้มและสนุกไปด้วยกันแค่ นั้นเหรอ
แล้วหากวันหนึ่งเกิดฝ่ายใดทำอะไรที่ไม่ดีหรือไม่ สวยงามขึ้นมาล่ะ
คุณเข้าใจและรับรู้ในสิ่งเหล่านั้น ได้มากแค่ไหน
คุณสามารถที่จะให้อภัยในสิ่งที่ผิด พลาด
ทั้งที่อาจจะเกิดจากความตั้งใจและ ไม่ตั้งใจได้มากน้อยแค่ไหน
คำตอบย่อมอยู่ในใจคุณดี....
กลับมามองและเข้าใจเพื่อนของคุณดี แล้วหรือยัง
เข้าใจเพื่อนของคุณมากน้อยแค่ไหน
ล่ะ
ที่มา board.palungjit.com
โดย โอม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
อารายเหรอ