วันนี้ผมขับมอไซค์ผ่านเลียบด่วนรามอินทรามุ่งหน้าซอบวัชรพลเลย สพานข้ามแยก
เกษตร-นวมินทร์ มาหน่อยบังเอิญเจอด่านตำรวจพอดีว่า พรบ.มอไซค์ผมหมดอายุ
พอดีเลยหลบๆก่อนดีกว่าเผื่อว่าผ่านด่านเผื่อพี่ตำรวจแกผีเข้าผี ออกเรียกตรวจขึ้นมา
ผมแย่เลยต้องโดนใถอีกแน่ แท้ สายตามองไกลๆเห็นหมวกลิบลับซึ่งผมก็รู้ว่า
เป็น ตำรวจแน่นอน เลยเลี้ยวแว็บเข้าถนนอะไรก็ไม่ทันได้อ่านเพื่อหลบด่านตำรวจ
ด้วยสายตาอันแหลมคมของผม(ว่าไปโน่น) แลเห็นป้ายขายก๋วยเตี๋ยว แต่ทำไมมัน
มีภาษาลาวด้วยหว่า ด้วยความสงสัย+หนีตำรวจผมเลยลองๆตามป้ายไปดู
และ ก็เห็นเป็นรถคันเบ้อเริ้มเลยจอดอยู่ซึ่งผมก็เรียกไม่ถูกว่าเขาเรียกรถอะไร
แต่มันพวงมาลัยซ้ายครับ มาจากลาวชัวร์ และผมก็ตรงดิ่งเข้าไปสั่งเกี๋ยวเตี๋ยว
และคุย กับพี่เขาทันทีครับ
พี่เขาบอกว่าเจ้านายมีธุระ กิจที่ประเทศลาวเลยซื้อรถคันนี้มาจากลาว
และ จากสภาพปัจุบันเศรษฐกิจไม่ดีเจ้านายเลยให้พี่เขามาขายเกี๋ยวเตี๋ยว
และทำอย่างไรคนจะสนใจและมีจุดเด่น เลยได้รถทะเบียนลาวคันนี้ล่ะ
เป็นจุดขาย ตอนแรกผมก็นึกไปว่าสงสัยคนลาวจะเข้ามาขายเกี๋ยวเตี๋ยวแข่ง
กับคนไทยหรือเปล่า แฮ่ๆ ที่แท้พี่เค้าก็คนไทยแต่ได้ไอเดียแปลกแหวกแนวแค่นั้น
เองครับ ร้านพี่เขาอยู่เรียบด่วนรามอินทรา ลงสพานข้ามแยก เกษตร-นวมินทร์
นิดหน่อยก็เลี้ยวซ้ายเข้าไป รถคันนี้จะจอดอยู่ปากซอยพอดีครับ
ใครอยากไปอุด หนุนก็เชิญได้ครับ ผมลองชิมมาแล้วรสชาด ก็ถือว่า โอเคครับ
แค่20บาทต่อชามเองครับ
ป้ายอันนี้แหละที่ทำผมสงสัยว่าคนลาวจะมาขายเกี๋ยวเตี๋ยวแข่งกะคน ไทยเรา
รถร้านเกี๋ยวเตี๋ยวพี่เขาล่ะ
พี่คนขายก็จะลวกเส้นบนรถแบบนี้ล่ะ ผมแอบกระซิบพี่เขาว่า ขายริมถนน
แบบนี้มี ทาง กทม.มาขออะไรบ้างใหม พี่เขาบอกเสียงดังฟังชัด เคลียร์แล้วจ้า
เคลียร์ ไรกันหว่า
ปากซอยนั่งกินไปชมรถวิ่งไปหรือถ้าว่างก็อาจนั่งนับรถที่วิ่งก็ได้ ครับ
นี่เก้าอี้นั่งกินเกี๋ยวเตี๋ยวครับ เก้าอี้อันเล็ดเตี้ย สำหรับคนนั่งกิน อันสูงใหญ่
สำหรับวางชาม เกี๋ยวเตี๋ยวครับ ดีกว่าบะหมี่เกี๋ยวในซอยผมอีกมีแค่เก้าอี้นั่ง
ต้องถือชามบะหมี่อีก เหนื่อย แต่ที่นี่มีที่วางชามด้วยครับ
สักพักก็มีเหล่าสาวๆเริ่มมาอุดหนุนพี่เขาแล้วครับ
หลังจากผมกินเสร็จผมก็ค่อยขับช้าผ่าด่านออกไปโดยที่ขับช้าที่สุด
และซ้ายที่สุดโดยที่ไม่มองหน้าพี่ตำรวจแกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
อารายเหรอ